Στὴν ἐπιστολὴ τοῦ Ἰακώβου λέει ὅτι ὁ προφήτης Ἠλίας ἦταν ἄνθρωπος. Ὅπως ἐμεῖς περνᾶμε διάφορες ταλαιπωρίες, κρυώνουμε, πονᾶμε, ἀρρωσταίνουμε κλπ. ὅλα τὰ ἔχει κι ὁ προφήτης Ἠλίας. Ὅμως λέει ὁ προφήτης Ἠλίας παρόλο ποὺ ἦταν ἄνθρωπος ὁμοιοπαθὴς μ’ ἐμᾶς, ἔκανε θαύματα […]. Καὶ τί ἔκανε; Ἔκλεισε λέει τὸν οὐρανὸ τριάμιση χρόνια. Ἔκλεισε λέει τοὺς οὐρανούς. «προσευχῇ προσηύξατο τοῦ μὴ βρέξαι καὶ οὐκ ἔβρεξεν ἐπὶ τῆς γῆς ἐνιαυτοὺς τρεῖς». «ἐνιαυτούς» θὰ πῆ ἔτη.

Τρία χρόνια καὶ μῆνας ἕξι. Ποιός ἄνθρωπος ἀπ’ ὅλα τὰ ἑκατομμύρια καὶ δισεκατομμύρια ἀνθρώπων ποὺ πέρασαν ἀπὸ τὴ γῆ εἶχε τέτοια δύναμι, νὰ κλείση τὸν οὐρανὸ καὶ νὰ μὴ βρέξη ἐπὶ τριάμιση χρόνια; Καὶ πῶς τὸ ἔκανε αὐτό; Τὸ ἔκανε μὲ τὴ δύναμι τῆς προσευχῆς του. «προσευχῇ προσηύξατο». Ἐδῶ ἀνοίγεται ἕνα μεγάλο θέμα, ὅτι ἕνας ἄνθρωπος ποὺ εἶν’ ἐνάρετος, ποὺ εἶναι κοντὰ στὸν Θεοὸ καὶ καλλιεργεῖ τὴν προσευχή, μπορεῖ μὲ τὴν προσευχὴ νὰ κάνη θαυμαστὰ καὶ καταπληκτικὰ πράγματα.

Εἶναι ἕνας φαρμακοποιὸς καὶ πῆγε ἕνα παιδάκι ν’ ἀγοράση ἕνα φάρμακο καὶ μπερδεύτηκε ὁ φαρμακοποιὸς καὶ τοῦ’δωσε ἕνα δηλητήριο. Καὶ μόλις πέρασε ἕνα λεπτό, μισὸ λεπτὸ περίπου, τὸ πῆρε εἴδησι. Καὶ τρέχει νὰ βρῆ τὸ παιδάκι νὰ τὸ προλάβη, γιὰ νὰ προλάβη τὸ μεγάλο κακό. Ἀλλὰ τὸ παιδάκι χάθηκε. Τί νὰ κάνη, δὲν ὑπῆρχε καμμιὰ ἄλλη λύσι. Πηγαίνει δίπλα, εἶχε μιὰ εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ, γονάτισε καὶ προσευχήθηκε μ’ ὅλη τὴ δύναμι τῆς ψυχῆς του. Ὅπως λέει ἐδῶ «προσευχῇ προσηύξατο». Θέλει νὰ πῆ προσευχήθηκε ἔντονα. Καὶ παρακαλοῦσε τὸν Θεὸ νὰ ἐπεμβη ἐκεῖνος νὰ κάνη τὸ θαῦμα του καὶ νὰ ἀποτραπῆ τὸ κακό. Τὸ ἀποτέλεσμα. Μετὰ ἀπὸ λίγο ἔρχεται τὸ παιδάκι μὲ κλάματα καὶ λέει: «Κύριε φαρμακοποιέ, συγχώρεσέ με. Γλίστρησα κι ἔπεσα κι ἔχυσα τὸ φάρμακο»! Βλέπουμε λοιπὸν τὴ δύναμι ποὺ ἔχει ἡ προσευχή.

«καὶ πάλιν προσηύξατο, καὶ ὁ οὐρανὸς ὑετὸν ἔδωκε καὶ ἡ γῆ ἐβλάστησε τὸν καρπὸν αὐτῆς». Καὶ στὸ τέλος, λέει, ἔκανε πάλι προσευχὴ καὶ μάλιστα λέει τὸ βιβλίο τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης Γ΄ Βασιλειῶν, ὅτι ὅταν ἔκανε προσευχή, γιὰ νὰ ἔρθουνε τὰ σύννεφα καὶ νὰ βρέξη, ἦταν τόση πολλὴ ἡ ἔντασι ἡ ψυχική, ποὺ γονάτισε καὶ ἔσκυψε τὸ κεφάλι καὶ τὸ κεφάλι του ἀκουμποῦσε στὸ στῆθος καὶ εἶχε γίνει σὰν ἕνα στρογγυλὸ σῶμα. Δηλαδὴ μὲ ὅλη τὴ δύναμι τοῦ νοός του, μὲ ὅλη τὴ δύναμι τῶν σκέψεών του νὰ παρακαλέση τὸν Θεὸ νὰ ἔρθη πάλι ἡ βροχή.

Λοιπὸν, ὅταν θά’ ρθη ὁ ἀντίχριστος, θά’ ναι ἡ πιὸ ζοφερὴ κι ἡ πιὸ μαύρη ἐποχὴ τῆς ἀνθρωπότητος. Τὸν φυλάει ὁ Θεὸς τὸν προφήτη Ἠλία γιὰ τὴ δύσκολη ἐποχή. Ἔχει χάρισμα ἀπὸ τὸν Θεό, ὅταν ἡ ἐποχὴ εἶναι πάρα πολὺ σὲ ἀποστασία καὶ σὲ ἁμαρτία, οἱ ἄνθρωποι εἶναι πάρα πολὺ ἁμαρτωλοὶ κι ὁ Θεὸς εἶναι ἕτοιμος νὰ ρίξη θὰ λέγαμε φωτιὰ νὰ μᾶς καταστρέψη, στέλνει τὸν προφήτη Ἠλία καὶ ἀλλάζει τὴν κατάστασι ὁ προφήτης Ἠλίας. Καὶ βελτιώνει τὴν πνευματικὴ κατάστασι, οἱ ἄνθρωποι μετανοοῦν.

Θὰ ἔρθη, λέει ἡ Ἀποκάλυψι, ὁ προφήτης Ἠλίας μαζὶ μὲ τὸν προφήτη Ἐνὼχ καὶ θὰ φοροῦνε σάκκους. Τί θὰ πῆ θὰ φοροῦνε σάκκους; Σάκκους θὰ πῆ θὰ φοροῦνε πένθιμο ἔνδυμα. Τί θὰ πῆ αὐτό;Ὅτι θὰ κηρύξουνε μετάνοια. Καὶ τὸ κήρυγμα τῆς μετανοίας θὰ πιάση καὶ μυριάδες ἄνθρωποι θὰ ἐπιστρέψουν στὸν ἀληθινὸ Θεό, θὰ κατατοπιστοῦν ὅτι ὁ ἀντίχριστος εἶναι ψευδόχριστος κι ὄχι ἀληθινὸς Χριστὸς καὶ οἱ Ἑβραῖοι θὰ καταλάβουν ὅτι ὁ ἀντίχριστος δὲν εἶναι ἀληθινὸς Θεὸς ἀλλὰ εἶναι ψευδομεσσίας. Θὰ ἔρθουν κι οἱ ἑπτὰ πληγὲς τῆς Ἀποκαλύψεως. Ὁ προφήτης Ἠλίας θὰ ἔχει τὴ δυνατότητα νὰ ἐπιφέρη πληγὲς τρομερές. Ὅπως ἀκριβῶς ὁ Μωϋσῆς ἐπέφερε μεγάλες πληγὲς στὸν Φαραώ, ἔτσι κι ὁ προφήτης Ἠλίας. Κι ἐκεῖ ποὺ ὁ λέει ὁ ἀντίχριστος «θὰ τρῶτε στὴ βασιλεία μου μὲ χρυσᾶ κουτάλια», ὁ προφήτης Ἠλίας θὰ λέη «τώρα δὲν θὰ βρέξη». Καὶ δὲν θὰ ἔχη ὁ ἀντίχριστος, ὁ βασιλεὺς ὁ παγκόσμιος, νὰ τοὺς ταΐζη οὔτε μὲ προϊόντα τῆς γῆς οὔτε μὲ προϊόντα ἀπὸ τὸ ζωϊκό βασίλειο. Ὁ προφήτης Ἠλίας λέει ὅποια ὥρα θέλει ἔχει τὴν ἐξουσία νὰ βρέχη, νὰ κάνη τὸν οὐρανὸ νὰ μὴ βρέχη, κι ὅποια ὥρα θέλει ἔχει τὴν ἐξουσία νὰ κάνη τὰ νερὰ νὰ τρέπωνται σὲ αἷμα.

Ὅσοι ἀναφέρονται στὴν ἐποχὴ τοῦ ἀντιχρίστου λένε ὅτι εἶναι δύσκολη ἐποχή. Ἀλλὰ θὰ εἶναι μιὰ ἐποχὴ πάρα πολὺ εὐχάριστη γιὰ τοὺς πιστούς, διότι θὰ ἀντικρύσουν τὸν προφήτη Ἠλία. Τότε οἱ Ἑβραῖοι θὰ κάνουν μεγάλο κράτος καὶ θὰ γίνουν μεγάλοι καὶ τρανοί, ἀλλὰ θὰ γίνη εὐπρόσδεκτος ὁ προφήτης Ἠλίας στοὺς Ἑβραίους, γιατὶ οἱ Ἑβραῖοι τὸν περιμένουνε. Οἱ Ἑβραῖοι περιμένουν δύο πράγματα τώρα. Νὰ ἔρθη ὁ προφήτης Ἠλίας καὶ μετὰ νὰ ἔρθη ὁ Μεσσίας.

Τὸν προφήτη Ἠλία τὸν περιμένουνε ἀπὸ τότε ποὺ ἐμφανίστηκε ὁ προφήτης Μαλαχίας. Ὁ προφήτης Μαλαχίας, δηλαδὴ ἕνας ἀπὸ τοὺς δώδεκα μικροὺς προφῆτες, λέει ὅτι θὰ ἔρθη πρὶν ἀπὸ τὴν ἡμέρα τοῦ Κυρίου ὁ προφήτης Ἠλίας, καὶ τὸν περιμένουνε ὅλοι. Καὶ καθὼς θὰ γίνη εὐπρόσδεκτος καὶ θὰ ἀκουστῆ, θὰ κάνη μεγάλη δρᾶσι στὸ ἑβραϊκὸ ἔθνος καὶ θὰ τοὺς ἐπιστρέψη στὸν Χριστό. Θὰ προειδοποιήση τὴν ἀνθρωπότητα ὅτι ὁ «μεσσίας», αὐτὸς ποὺ παρουσιάστηκε, ὁ 666, εἶναι ψευδομεσσίας καὶ ψευδόχριστος καὶ ἡ ἀνθρωπότητα ἀπὸ τὰ βαριὰ σκοτάδια ποὺ θὰ βρίσκεται, μὲ τὴν ἐπέμβασι τοῦ προφήτου Ἠλία, θὰ ἀνέλθη πρὸς τὸ φῶς. Γι’ αὐτὸ λέει «θὰ στείλω τὸν προφήτη Ἠλία ν’ ἀποκαταστήση σχέσεις πατρὸς μὲ υἱόν». Ὁ οὐράνιος Πατέρας μὲ τοὺς υἱοὺς βρίσκεται σὲ ρῆξι, σὲ ψυχρότητα. Ὁ Ἠλίας ἀποκαθιστᾶ τὶς σχέσεις. Οἱ πατέρες, ποὺ εἶναι ὁ ἑβραϊκὸς λαός, καὶ οἱ υἱοί, ποὺ εἶναι ὁ λαὸς τῆς Καινῆς Διαθήκης, βρίσκονται σὲ ἄσχημες σχέσεις. Θὰ τοὺς τακτοποιήση ὁ προφήτης Ἠλίας…

Ὁ προφήτης Ἠλίας δὲν ἔχει πεθάνει. Κι ὁ προφήτης Ἐνὼχ δὲν ἔχει πεθάνει. Αὐτοὶ οἱ δύο δὲν ἔχουν πεθάνει καὶ τοὺς φυλᾶ ὁ Θεὸς γιὰ τὶς δύσκολες ἡμέρες. Κι ὅταν θὰ ἔρθη ὁ προφήτης Ἠλίας κι ὁ προφήτης Ἐνώχ, θὰ γίνωνται τρομερὰ ὑπερφυσικὰ σημεῖα, θὰ τὰ κάνη ὁ ἀντίχριστος. Ὁ ἀντίχριστος θὰ κάνη ὑπερφυσικὰ σημεῖα φοβερὰ καὶ τρομερὰ ἀλλὰ ψεύτικα. Αὐτὸ τὸ γράφει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στὴ Β΄ πρὸς Θεσσαλονικεῖς. «κατ’ ἐνέργειαν τοῦ σατανᾶ» λέει «σημεῖα καὶ τέρατα ψεύδους». Ἀλλὰ ὁ προφήτης Ἠλίας κι ὁ προφήτης Ἐνὼχ θὰ  κάνουν ὑπερφυσικὰ σημεῖα πιὸ θαυμαστὰ ἀπὸ αὐτά. Καὶ θὰ εἶναι οἱ ἐποχὲς ἐκεῖνες ποὺ ὅλα θὰ λένε ὅτι σὲ λίγο ἔρχεται ἡ Δευτέρα Παρουσία καὶ ἔρχεται ὁ Κύριος. Ὅσοι δὲν πιστεύουνε τώρα, τότε θὰ πιστέψουνε.

Ἔχουνε βγεῖ ὅλες οἱ προφητεῖες. Ὅτι οἱ Ἑβραῖοι θὰ ξανακάνουν κράτος προεφητεύθη καὶ βγῆκε. Ὅτι μολύνονται οἱ θάλασσες καὶ μολύνεται ἡ ἀτμόσφαιρα προφητεύθηκε στὶς σάλπιγγες τῆς Ἀποκαλύψεως καὶ γίνεται. Θὰ γίνη κι αὐτὸ καὶ θὰ καταλάβη ὁ κόσμος ὅτι σὲ λίγο ἔρχεται ἡ Δευτέρα Παρουσία καὶ θὰ προετοιμαστῆ νὰ ὑποδεχτῆ τὸν Χριστό. Καὶ σὲ κάποια στιγμὴ θ’ ἀκουστῆ ἡ φωνὴ τοῦ ἀρχαγγέλου Μιχαὴλ «ἰδοὺ ὁ Νυμφίος ἔρχεται». Λένε οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας ὅτι ἡ φωνὴ αὐτὴ θ’ ἀκουστῆ Κυριακὴ τοῦ Πάσχα καὶ θὰ γίνη αἰώνια ἀνάστασι. Καὶ εἴθε μὲ τὶς πρεσβεῖες τοῦ προφήτου Ἠλία νὰ συμμετέχουμε κι ἐμεῖς στὴν αἰώνια ἀνάστασι καὶ στὴ δόξα τοῦ παραδείσου, τὴν ὁποία ἔζησε ὁ προφήτης Ἠλίας καὶ τὴν ἔζησε πάνω στὸ ὄρος Θαβώρ, ὅταν ξεχύθηκε ἀπὸ τὸν Χριστὸ ἡ δόξα τοῦ παραδείσου καὶ περιέβαλε καὶ τὸν προφήτη Μωϋσῆ καὶ τὸν προφήτη Ἠλία.

(Ἀποσπάσματα ἀπὸ ἀπομαγνητοφωνημένο κήρυγμα τοῦ πατρὸς Δανιὴλ)