Ὁ κόσμος ὁ προτεσταντικὸς δὲν παραδέχεται καθόλου ἁγίους, πολὺ περισσότερο δὲν προσκυνᾶ τὶς εἰκόνες. Ἐμεῖς ἔχουμε μεγάλη ἀγάπη στοὺς ἁγίους καὶ τοὺς ἔχουμε προστάτες. Ἔχουμε μιλήσει καὶ σὲ προηγούμενες ὁμιλίες γιὰ τοὺς προστάτες ἁγίους καὶ συνεχίζουμε καὶ σήμερα.
Ἔχει τύχει πολλοὶ Χριστιανοὶ γιὰ διάφορους λόγους νὰ ἔχουν κάποιον ἅγιο προστάτη. Φέρ’ εἰπεῖν ἕνας λέγεται Παντελεήμων ἢ ἔχει γεννηθῆ τοῦ Ἁγίου Παντελεήμονος κι ἔχει συνδεθῆ μὲ τὸν ἅγιο αὐτό. Ὁ ἄλλος ἔχει γεννηθῆ ἀνήμερα ἂς ποῦμε τοῦ ἁγίου Χαραλάμπους καὶ ἔχει προστάτη τὸν Ἅγιο Χαράλαμπο. Κάποιος ἄλλος ἔτυχε νὰ διαβάση τὸ βίο ἑνὸς ἄλλου ἁγίου ἂς ποῦμε […] καὶ ἔχει διαβάσει τὴ ζωή του κι ἔχει προστάτη τὸν ἅγιο αὐτό. Γιὰ διάφορους λόγους ἔχουμε διαφόρους προστάτες ἁγίους, ἄλλον ὁ ἕνας κι ἄλλον ὁ ἄλλος.
Μερικὲς φορὲς μπορεῖ νὰ ἔχουμε καὶ δύο προστάτες ἁγίους ἢ περισσότερους. Ἡ ἰδιαίτερη σχέσι τοῦ προστάτη ἁγίου εἶναι κάτι ποὺ καλλιεργεῖται καὶ αὐξάνει, ὅπως αὐξάνει ἕνα δένδρο καὶ ἀνθοφορεῖ καὶ καρποφορεῖ.
Πῶς αὐξάνει αὐτὸ τὸ πρᾶγμα; Πρῶτον αὐξάνει ὅταν διαβάζουμε καὶ ξέρουμε τὴν ὑμνολογία τοῦ ἁγίου. Δηλαδὴ ὅταν λέμε ὑμνολογία. Πρέπει νὰ ξέρουμε τὰ τροπάρια στὸν ἑσπερινὸ τοῦ ἁγίου, ὅλα ὅσα εἶναι στὸν ὄρθρο τῆς γιορτῆς του, τὰ ὁποῖα μπορεῖ νὰ εἶναι καὶ ὀγδόντα καὶ ἑκατὸ καὶ περισσότερα. Μετὰ εἶναι ὅλα τὰ τροπάρια ποὺ εἶναι στὸν παρακλητικὸ κανόνα τοῦ ἁγίου καὶ ἐπίσης εἶναι ὅλη ἡ ὑμνολογία ποὺ βρίσκουμε στοὺς χαιρετισμοὺς τοῦ Ἁγίου ἀπὸ τὸ Α ὡς τὸ Ω. Τὸ ρεζουμὲ ὅλων αὐτῶν τῶν ὑμνολογημάτων εἶναι τὸ ἀπολυτίκιο τοῦ ἁγίου. Κάθε ἅγιος ἔχει ἕνα τροπάριο ποὺ εἶναι τὸ χαρακτηριστικό του. Ὅπως στὴν Ἁγία Παρασκευὴ ἔχει τὸ τροπάριο ποὺ λέει «Τὴν σπουδήν σου τῇ κλήσει κατάλληλον». Καὶ ὁ Ἅγιος Γεώργιος λέει «Ὡς τῶν αἰχμαλώτων ἐλευθερωτής». Ἐὰν λοιπὸν ὅλα αὐτὰ τὰ ὑμνολογήματα τὰ μελετοῦμε, τὰ λέμε καὶ καθημερινά, συνδεόμαστε πιὸ πολὺ μὲ τὸν προστάτη ἅγιο.
Ἕνας ἄλλος τρόπος εἶναι νὰ ἔχουμε πάνω ἀπὸ τὸ κρεββάτι ποὺ κοιμόμαστε […] μιὰ ὡραία βυζαντινὴ ἀπὸ καλὸ ἁγιογράφο φτιαγμένη εἰκόνα τοῦ ἁγίου προστάτη. Καὶ μόλις τὴν βλέπουμε νὰ τὴν ἀσπαζόμαστε καὶ νὰ τὴν προσκυνοῦμε. Νὰ ἔχουμε καὶ μιὰ μικρὴ εἰκόνα του μαζί μας μέσα στὸ πορτοφόλι μας, νὰ μὴν τὴν ἀποχωριζώμαστε ποτέ. Ἐν σχέσει μὲ τὴν ὑμνολογία ποὺ εἴπαμε προηγουμένως, μποροῦμε νὰ παρακαλέσουμε κάποιον ποὺ ψάλλει ὡραῖα νὰ μᾶς γράψη μιᾶ κασσέτα.
Ἄλλος τρόπος. Εἶναι ὅταν εἶναι ἡ ἡμέρα τῆς μνήμης τοῦ ἁγίου, φέρ’ εἰπεῖν ἕνας ἔχει προστάτη τὸν Ἅγιο Χαράλαμπο, πρέπει νὰ ἑτοιμαστῆ μὲ ἐξομολόγησι, μὲ νηστεία καὶ νὰ κοινωνήση.
Ἕνας ἄλλος τρόπος εἶναι νὰ μελετοῦμε τὸν βίο τοῦ ἁγίου. Κάθε μέρα νὰ μελετοῦμε ἔστω κι ἕνα μικρὸ τμῆμα. Ἔτσι μελετῶντας τὸν βίο τοῦ ἁγίου […] καὶ νὰ συνδέεται μὲ τὸν ἅγιο.