Καλὸ εἶναι οἱ χριστιανοὶ νὰ ἔχουν ἕνα κομποσχοίνι ποὺ ἔχει ἑκατὸ κόμπους καὶ σὲ μιὰ δύσκολη ὥρα ν’ ἀπευθύνωνται σ’ ἕναν ἅγιο. Συνήθως τὸ ἔχουμε γιὰ νὰ ἀπευθυνώμαστε στὸν Χριστὸ καὶ λέμε Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ ἐλέησόν με. Ἢ στὴν Παναγία καὶ λέμε Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς ἢ τὸ Θεοτόκε Παρθένε. Ἀλλὰ μερικὲς φορὲς εἶναι τέτοια ἡ ψυχικὴ κατάστάσι μας, ποὺ δὲν μποροῦμε νὰ κοιτάξουμε τὸν Χριστό, γιατὶ ὁ Χριστὸς εἶναι Θεός, εἶναι παντοδύναμος, αἰώνιος, ποὺ εἶναι ἀναμάρτητος καὶ ἐμεῖς βλέπουμε τὶς ἁμαρτίες καὶ τὰ ἐλαττώματά μας καὶ δὲν ἀντέχουμε ν’ ἀπευθυνθοῦμε πρὸς τὸν Χριστό, πολλὲς φορὲς καὶ στὴν Παναγία, γιατὶ εἶναι Μητέρα τοῦ Θεοῦ. Καὶ μᾶς ἔρχεται πιὸ βολικὰ ψυχολογικὰ ν’ ἀπευθυνθοῦμε σ’ ἕναν ἅγιο, γιατὶ τὸν αἰσθανόμαστε πιὸ κοντά μας, πιὸ φιλικὸ πρόσωπο.
Κι ἂς ὑποθέσουμε ὅτι κάποιος ἀρρώστησε μέσα σ’ ἕνα σπίτι. Ἐὰν λοιπὸν ὅλοι ὅσοι εἶναι μέσα στὸ σπίτι πάρουν ἕνα κομποσχοίνι καὶ ποῦν ἑκατὸ φορὲς στὸν ἅγιο Παντελεήμονα ποὺ εἶναι γιατρός, ποῦνε «ἅγιε μεγαλομάρτυς Παντελεῆμον, πρέσβευε ὑπὲρ τοῦ δούλου τοῦ Θεοῦ τάδε»(τὸ ὄνομα τοῦ ἀρρώστου). Ἐὰν δὲ συμβῆ νὰ κανονίσουνε τὴ νύχτα, γύρω στὶς δέκα μὲ δέκα καὶ μισὴ νὰ τηλεφωνήσουνε σὲ δέκα εἴκοσι ἄτομα, πνευματικοὺς ἀδελφοὺς καὶ νὰ ποῦνε «ἔχουμε ἕναν ἄρρωστο στὸ σπίτι, ἂς ποῦμε τὸν Δημήτρη. Λοιπόν ἀπὸ τὶς δέκα ὡς τὶς δέκα καὶ μισή, ὅλοι θὰ λέμε μὲ ἕνα κομποσχοίνι συνέχεια Ἅγιε μεγαλομάρτυς Παντελεῆμον, πρέσβευε ὑπὲρ τοῦ δούλου τοῦ Θεοῦ Δημητρίου». Γίνονται πάρα πολλὰ θαύματα μ’ αὐτὸ τὸν τρόπο.
Καὶ οἱ ἅγιοί μας εἶναι ἕτοιμοι, λὲς καὶ περιμένουν ἀφορμὴ καὶ ζητοῦνε ἀφορμὴ καὶ αἰτία, γιὰ νὰ τρέξουν νὰ μᾶς βοηθήσουνε. Ἢ ἂς ποῦμε δίνει ἐξετάσεις τὸ παιδί μας κι εἶναι κρίσιμες οἱ ἐξετάσεις. Νὰ πάρουμε νὰ εἰδοποιήσουμε σὲ δέκα εἴκοσι πνευματικοὺς ἀδελφοὺς χριστιανούς, ἀπὸ τὴν τάδε ὥρα μέχρι τὴν τάδε ὥρα νὰ λένε «ἅγιοι Τρεῖς Ἱεράρχες, πρεσβεύσατε ὑπὲρ τοῦ δούλου τοῦ Θεοῦ τάδε».Ἐπειδὴ οἱ ἅγιοι Ἱεράρχες ἦταν κάτοχοι σοφίας καὶ εἶναι προστάτες τῶν γραμμάτων καὶ τῆς παιδείας, καὶ γίνεται τὸ θαῦμα.
Δὲν ἔχω χρόνο νὰ σᾶς ἀναφέρω περιστατικὰ διάφορα. Πάει ἕνας σ’ ἕνα νησί, ποὺ εἶναι πολιοῦχος καὶ προστάτης τοῦ νησιοῦ ἂς ποῦμε στὴ Λέσβο, στὴ Μυτιλήνη, ποὺ εἶναι ὁ ἀρχιστράτηγος Μιχαήλ, ἔχουμε χιλιάδες περιπτώσεις, ὅ,τι τοῦ ζητήσανε τοῦ Ἀρχαγγέλου ἀμέσως τὸ ἔκανε. Ἐνθυμοῦμαι περιπτώσεις μερικοὶ ποὺ εἴχανε κάτι ἄλυτα ψυχολογικὰ προβλήματα κι ὅταν πήγανε ἐκεῖ στὴ Μυτιλήνη, στὸν Μανταμάδο καὶ προσευχήθηκαν λίγο στὸν Ἀρχιστράτηγο Μιχαήλ, μετὰ ἀπὸ λίγο τακτοποιήθηκε τὸ θέμα τους.
Λοιπὸν οἱ αἱρετικοὶ δὲν παραδέχονται τοὺς ἁγίους. Ἐμεῖς παραδεχόμαστε τοὺς ἁγίους καὶ λέμε ὅτι μέσα στοὺς ἁγίους κατοικεῖ ὁ Χριστὸς καὶ λέγονται χριστοφόροι. Καὶ μέσα στοὺς ἁγίους κατοικεῖ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα καὶ λέγονται πνευματοφόροι καὶ γενικῶς κατοικεῖ ὁ Θεὸς μέσα τους καὶ λέγονται θεοφόροι. Καὶ ὅταν πεθαίνουνε, ἡ χάρις τῆς Θεότητος, ἡ χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος πηγαίνει καὶ μὲ τὴν ψυχή, ἡ ψυχὴ στὸν παράδεισο, μένει καὶ μὲ τὰ ἅγια λείψανα ἐδῶ κάτω καὶ τὰ ἅγια λείψανα εἶναι γεμᾶτα ἀπὸ θεία χάρι καὶ πολλὲς φορὲς βγάζουν καὶ μιὰ ἀπερίγραπτη μοσχοβολιά, μιὰ ἄρρητη εὐωδία.
Αὐτὰ εἴχαμε νὰ ποῦμε σήμερα καὶ ὁ καθένας ἂς φροντίση νὰ ἀγαπάη τοὺς ἁγίους καὶ νὰ συνδεθῆ μὲ κάποιον. Καὶ σὲ δύσκολη ὥρα θά κάνουνε τὸ θαῦμα.
